Αυτό το τρίο θα το απολαμβάναμε και στην Αθήνα στα πλαίσια του Ελληνικού Φεστιβάλ, μαζί με τον Faiz Ali Faiz στο Qawwali Flamenco, αλλά ο Poveda μας έστησε τελικά.
Όπως και να έχει, πήραμε μια -έστω πολύ μικρή- γεύση από flamenco και cante jondo σε εκείνη τη συναυλία, αν και η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έδειχνε να ενθουσιάζεται πολύ περισσότερο με τον Faiz Ali Faiz και τους ρυθμικούς λαρυγγισμούς του από ό,τι με την έκθεση ψυχής του Duquende.
Αυτού του είδους η μουσική προϋποθέτει κάποια "εκπαίδευση" για να μπορεί κανείς να την καταλάβει και να την νοιώσει και χρειάζεται και ένα μυστικιστικό κλίμα για να μπορεί το κοινό να "μεταφερθεί" στον κόσμο του cantaor.
Ίσως την επόμενη φορά που επισκεφθεί την Ελλάδα κάποιος αξιόλογος εκπρόσωπος του flamenco, να υπάρξει και η κατάλληλη αντιμετώπιση από τους διοργανωτές, ώστε να μπορέσει το κοινό να πάρει μια ιδέα από το τί είναι τελικά flamenco puro και όχι το τουριστικό εξαγώγιμο προϊόν των μπουλουκιών της χούντας του Φράνκο, στην σύγχρονη "αναβαθμισμένη" μορφή του.
No comments:
Post a Comment