Tο Ξενοδοχείο των Βασανιστηρίων
Μια θεατρική παράσταση αφιερωμένη στα θύματα των βασανιστηρίων, ξεκινά στις 3 Νοεμβρίου στο χώρο ενός πραγματικού συνεργείου στον Κεραμεικό, με ταυτόχρονη έκθεση ντοκουμέντων και βίντεο. Τίτλος του έργου Tejas Verdes, συγγραφέας είναι ο πολυβραβευμένος Ισπανός Fermín Cabal, ενώ η σκηνοθεσία ανήκει στη Γιολάντα Μαρκοπούλου.
Χορηγοί είναι: η Proton Bank και οι Εκδόσεις Ίκαρος.
Η παράσταση τελεί υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας της Χιλής και την υποστήριξη του Ιατρικού Κέντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων, της Διεθνούς Αμνηστίας καθώς και της Πρεσβείας της Αργεντινής.
Στη Χιλή του 1973, το «Tejas Verdes», ένα παλιό ξενοδοχείο στο Σαν Αντόνιο, λίγο έξω από το Σαντιάγκο, μεταβάλλεται σε ένα από τα πιο φρικτά κέντρα βασανιστηρίων. Ο Fermin Cabal, καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Τέχνης στη Μαδρίτη, και δραματουργίας στο πανεπιστήμιο του Κεντ, διαλέγει πέντε γυναίκες από το πλήθος των βασανισθέντων που πέρασε από το παλιό ξενοδοχείο, για να καταγράψει μια ανεπανάληπτη εμπειρία και να σχολιάσει ένα απάνθρωπο γεγονός. Πρόκειται για μια κραυγή αληθινή και θαρραλέα, μια διαμαρτυρία για τα ανθρώπινα δικαιώματα που αφυπνίζει και δικές μας μνήμες.
Ανάμεσα στις ηρωίδες, πρωταγωνιστεί μια κοπέλα η οποία απήχθη και δολοφονήθηκε αμέσως μετά το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Σαλβατόρ Αλιέντε. Το έργο φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με την κατάφορη αδικία των απολυταρχικών καθεστώτων, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητεί την υπάρχουσα δικαιοσύνη.
Το Tejas Verdes έχει παιχθεί με μεγάλη επιτυχία στην Ισπανία, αλλά τη διεθνή του καριέρα ξεκίνησε στο Λονδίνο με μια εντυπωσιακή υποδοχή, το 2005.
17 χρόνια από τo τέλος της δικτατορίας στη Χιλή, και 33 στην Ελλάδα, ένα χρόνο μετά το θάνατο του Αγκόστο Πινοσετ, το Tejas Verdes μεταφέρεται και στην Αθήνα. Για τις ανάγκες του έργου επιλέχθηκε ένα συνεργείο αυτοκινήτων στον Κεραμεικό, ως ο καταλληλότερος χώρος, μετά από έρευνα και μελέτη.
Την παράσταση σκηνοθετεί η Γιολάντα Μαρκοπούλου, απόφοιτος του τμήματος Θεάτρου του Boston University, και βοηθός του Μιχάλη Κακογιάννη στη «Λυσιστράτη», και τον «Κοριαλανό» το 2005-2007, βοηθός του Στάθη Λιβαθινού στον «Ηλίθιο» το 2006-2007. Το θεατρικό «Πίσω από το Ηρώον» ήταν η πρώτη δική της σκηνοθεσία, ενώ η ταινία μικρού μήκους «το Ταξίδι που Φοβάμαι» πήρε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό «3 in 3».
Η μετάφραση είναι της Εύης Στάθη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Αλεξάνδρας Σιάφκου, οι φωτισμοί της Ηλέκτρας Περσελή, η μουσική του Άλκη Κόλλια και η επιμέλεια κίνησης της Αντιγόνης Γύρα.
Παίζουν: Μαρία Αιγινίτου, Βιολέτα Γύρα, Ρένα Κυπριώτη, Τάνια Παλαιολόγου και Δανάη Ρούσσου.
Και αντιστασιακή Χιλιανή μουσική
Ένας γνήσιος Λατινοαμερικάνος μουσικός, ο διάσημος Χιλιανός τραγουδοποιός Ángel Parra, θα παίξει με την κιθάρα του και θα τραγουδήσει αντιστασιακά Χιλιανά τραγούδια, μόνο στην πρεμιέρα του έργου, στις 3 Νοεμβρίου, μετά την παράσταση. Ο Angel Parra κατά την διάρκεια της δικτατορίας έγραψε τραγούδια με αντικαθεστωτικούς στίχους, τα οποία τραγουδήθηκαν πλατιά από τον Χιλιανό λαό, ενώ σήμερα ασκεί σκληρή κριτική για την κοινωνική αδικία.
Έκθεση
Παράλληλα θα λειτουργεί έκθεση με θέμα τα βασανιστήρια τότε και τώρα. Δικτατορίες και βασανιστήρια του παρελθόντος, μαρτυρίες, προσωπικά αντικείμενα, βίντεο και ηχητικές μαρτυρίες λειτουργούν ως αποδείξεις ότι τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Χιλή στα χρόνια του Πινοσέτ έχουν συμβεί και αντίστοιχα συμβαίνουν ακόμα σε διάφορα σημεία του κόσμου. Στη συγκέντρωση του πληροφοριακού και ενημερωτικού υλικού συνέβαλε το Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων και η Διεθνής Αμνηστία.
Υπεύθυνη της έκθεσης είναι η Ελένη Βαρβιτσιώτη.
Διεύθυνση: ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ, Προφήτου Δανιήλ 18, Κεραμεικός (ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός)
Τηλέφωνο κρατήσεων: 698-1802544
Παραστάσεις: 3 Νοεμβρίου έως 6 Ιανουαρίου Τετάρτη έως Κυριακή στις 9.15 μ.μ.
Δευτέρα 10 και 17 Δεκεμβρίου στις 9.15 μ.μ.
Kάθε Τετάρτη και Κυριακή: ισπανικοί υπέρτιτλοι.
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: Γιολάντα Μαρκοπούλου: 694-5261512,
E-mail: yolmark@mac.com
ΥΓ. Το κείμενο είναι του Στράτου Δουκάκη, στο blog Για Αγαπημένους Απόντες.
2 comments:
θέλω πάρα πολύ να πάω!!!!
Δεν ξέρω αν θα το αντέξω όμως.
Και εγώ τον ίδιο προβληματισμό έχω.
Post a Comment