χρόνια πριν, ειχα γραφτεί σε κάποιο αξιόλογο ινστιτούτο εκμάθησης ισπανικών.
όμως, από την πρώτη μέρα, το βρήκα εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθήσω, μιας και οι δασκάλες (ισπανίδες) μιλούσαν αποκλειστικά ισπανικά.
έτσι, μετα απο λίγους μήνας τα παρατησα: ένιωθα σαν την ηλιθια της τάξης. οι υπολοιποι, είτε ειχαν κάποια σχεση με τη γλωσσα, είτε μιλούσαν ιταλικά και κατι καταλάβαιναν. εγώ; μαυρο σκοτάδι.
μετα απο τοσο καιρό, το μονο που μου έχει μεινει, ειναι το (θα το γραψω ελληνικά) βάμος άλα πλάθα δε Κολόν
το οποιο, το λεω συχνά στα παιδιά, όταν ξεκινάμε να πάμε κάπου :)))
Καλώστην! Καθόλου άσχετο... Πιθανό να μην έκαναν κάτι καλά εκεί που πήγαινες, ίσως όμως βιάστηκες και εσύ να εγκαταλείψεις τον αγώνα... Εκείνοι που μιλούν ιταλικά ή γαλλικά και καταλαβαίνουν, έχουν πράγματι μια μεγαλύτερη ευκολία. Και πάλι όμως, το να μάθουν τη γλώσσα σωστά, απαιτεί την ίδια προσπάθεια με αυτήν που θα καταβάλει και κάποιος που δεν έχει ιδέα. Για να κάνεις κτήμα σου το λεξιλόγιο, την γραμματική, το συντακτικό... να μπορείς να μιλάς και να γράφεις σωστά, δεν αρκεί το να καταλαβαίνεις. Πού ξέρεις; Μπορεί κάποια στιγμή να ξαναρχίσεις μαθήματα, ίσως παρέα με τα παιδιά σου. Τα ισπανικά εγώ τα ξεκίνησα για να μπορώ να τραγουδάω σωστά τα τραγούδια... και τελικά με κέρδισαν. Όχι ότι τα έχω μάθει, κακά τα ψέμματα, αν δεν μείνει κανείς σε κεντρική περιοχή της Castilla που να μιλούν τα "ορθά" castellano, αν δεν έχει τριβή στην καθημερινότητα, κουτσά και στραβά την μαθαίνει τη γλώσσα, αφού δεν είναι όπως τα αγγλικά που υπάρχουν παντού γύρω μας.
Καλή Επιτυχία Ζαχαρούλα! Μαριλένα, λες να είχες την Μαρίνα δασκάλα; Δεν έμαθα στο Al Andar ισπανικά, αλλά την Μαρίνα (την ιδρύτριά του) την είχα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο και έχω παρακολουθήσει και σεμινάριά της για την Λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής. Την εκτιμώ και την αγαπώ, είναι από τους πιο γνώστες του χώρου της Λατινικής Αμερικής στην Ελλάδα και εξαιρετική σαν άνθρωπος. Ίσως κάποια στιγμή ξαναρχίσεις, αρκεί να βρεθεί το κατάλληλο ερέθισμα.
κουβέντα ελληνική δεν έβγαζαν τα χειλακια της όμως. είχαμε συμμαθητη εν τω μεταξύ τον Παύλο Μάτεσι, ο οποιος γνώριζε καλά την ιταλικήν και πεταγόταν ολοένα, μπερδεύοντας με ακόμα περισσότερο (ως ανθρωπος συμπαθής, ως συμμαθητής αντιπαθέστατος :))
Χαχα! Σαν την δική μας την Atenea, που την θυμάται ακόμα ο Jorge και βγάζει σπυράκια! Πραγματικά, ένας άνθρωπος μπορεί να καταστρέψει πλήρως ένα μάθημα, να διαλύσει μία τάξη.
Χα, χα! Τι μου θύμισες βρε Χουανίτα! Η Atenea ήταν πραγματικά ένα άτομο με μάλλον πολλά προβλήματα προσωπικότητας. Ηθελε συνέχεια να μιλά και να περιστρέφεται σχεδόν το μάθημα γύρω από αυτή. Αν έκανα σε αυτή την ηλικία Ισπανικά, θα της είχα πατήσει σίγουρα ένα βρισίδι! Τελοσπάντων... Χα, χα, jorge
12 comments:
να "πω" το άσχετο;
χρόνια πριν, ειχα γραφτεί σε κάποιο αξιόλογο ινστιτούτο εκμάθησης ισπανικών.
όμως, από την πρώτη μέρα, το βρήκα εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθήσω, μιας και οι δασκάλες (ισπανίδες) μιλούσαν αποκλειστικά ισπανικά.
έτσι, μετα απο λίγους μήνας τα παρατησα: ένιωθα σαν την ηλιθια της τάξης.
οι υπολοιποι, είτε ειχαν κάποια σχεση με τη γλωσσα, είτε μιλούσαν ιταλικά και κατι καταλάβαιναν.
εγώ; μαυρο σκοτάδι.
μετα απο τοσο καιρό, το μονο που μου έχει μεινει, ειναι το
(θα το γραψω ελληνικά)
βάμος άλα πλάθα δε Κολόν
το οποιο, το λεω συχνά στα παιδιά, όταν ξεκινάμε να πάμε κάπου :)))
τι μου θύμισες.. :))
καλό απόγευμα :))
Καλώστην!
Καθόλου άσχετο...
Πιθανό να μην έκαναν κάτι καλά εκεί που πήγαινες, ίσως όμως βιάστηκες και εσύ να εγκαταλείψεις τον αγώνα...
Εκείνοι που μιλούν ιταλικά ή γαλλικά και καταλαβαίνουν, έχουν πράγματι μια μεγαλύτερη ευκολία. Και πάλι όμως, το να μάθουν τη γλώσσα σωστά, απαιτεί την ίδια προσπάθεια με αυτήν που θα καταβάλει και κάποιος που δεν έχει ιδέα. Για να κάνεις κτήμα σου το λεξιλόγιο, την γραμματική, το συντακτικό... να μπορείς να μιλάς και να γράφεις σωστά, δεν αρκεί το να καταλαβαίνεις.
Πού ξέρεις; Μπορεί κάποια στιγμή να ξαναρχίσεις μαθήματα, ίσως παρέα με τα παιδιά σου.
Τα ισπανικά εγώ τα ξεκίνησα για να μπορώ να τραγουδάω σωστά τα τραγούδια... και τελικά με κέρδισαν. Όχι ότι τα έχω μάθει, κακά τα ψέμματα, αν δεν μείνει κανείς σε κεντρική περιοχή της Castilla που να μιλούν τα "ορθά" castellano, αν δεν έχει τριβή στην καθημερινότητα, κουτσά και στραβά την μαθαίνει τη γλώσσα, αφού δεν είναι όπως τα αγγλικά που υπάρχουν παντού γύρω μας.
Κοίτα, αισθανόμουν ιδιαιτέρως αμήχανα, μιας κι είμασταν μόνο δύο (ένας νεαρός κι εγώ) που δεν καταλαβαίναμε.
όμως, τόσο η τάξη, όσο και οι δασκάλες (νομίζω πως οι ίδιες είχαν το al andar, αν γράφεται έτσι) ήταν πολύ συμπαθείς :))
ποιος ξέρει.. ίσως κάποτε δοκιμάσω ξανά
καλό βράδυ :)
ο επόμενος στόχος μου είναι να μάθω ισπανικά... έχω βρει και μία κυρία που κάνει ιδιαίτερα και είναι η μητρική της γλώσσα τα ισπανικά!!!
καλή εβδομάδα!
Καλή Επιτυχία Ζαχαρούλα!
Μαριλένα, λες να είχες την Μαρίνα δασκάλα; Δεν έμαθα στο Al Andar ισπανικά, αλλά την Μαρίνα (την ιδρύτριά του) την είχα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο και έχω παρακολουθήσει και σεμινάριά της για την Λογοτεχνία της Λατινικής Αμερικής. Την εκτιμώ και την αγαπώ, είναι από τους πιο γνώστες του χώρου της Λατινικής Αμερικής στην Ελλάδα και εξαιρετική σαν άνθρωπος.
Ίσως κάποια στιγμή ξαναρχίσεις, αρκεί να βρεθεί το κατάλληλο ερέθισμα.
Nαι, ναι, ναι βεβαίως αυτη λέω :)))
εξαιρετική πραγματικά.
κουβέντα ελληνική δεν έβγαζαν τα χειλακια της όμως.
είχαμε συμμαθητη εν τω μεταξύ τον Παύλο Μάτεσι, ο οποιος γνώριζε καλά την ιταλικήν και πεταγόταν ολοένα, μπερδεύοντας με ακόμα περισσότερο
(ως ανθρωπος συμπαθής, ως συμμαθητής αντιπαθέστατος :))
καλά, τώρα εχω διακτινιστεί στα 25 μου χρόνια :))
Χαχα! Σαν την δική μας την Atenea, που την θυμάται ακόμα ο Jorge και βγάζει σπυράκια!
Πραγματικά, ένας άνθρωπος μπορεί να καταστρέψει πλήρως ένα μάθημα, να διαλύσει μία τάξη.
Χα, χα! Τι μου θύμισες βρε Χουανίτα! Η Atenea ήταν πραγματικά ένα άτομο με μάλλον πολλά προβλήματα προσωπικότητας. Ηθελε συνέχεια να μιλά και να περιστρέφεται σχεδόν το μάθημα γύρω από αυτή. Αν έκανα σε αυτή την ηλικία Ισπανικά, θα της είχα πατήσει σίγουρα ένα βρισίδι! Τελοσπάντων... Χα, χα,
jorge
Eκείνη την εποχή γνώρισα τον Χρόνη, άρχισα τις κοπάνες και έμεινα με το "βάμος αλα πλάθα δε Κολόν" :))))
όμως, αν όντως τα πηγαινα καλά ή έστω ειχα ελπιδες να τα παω καλύτερα, δεν θα τα ειχα παρατήσει πιστεύω..
Jorgito, ναι, ναι, θυμάμαι ότι είχες άλλες "αγαπημένες" εκείνη την εποχή, jajaja!
Μαριλένα, έρωτας λοιπόν ήταν η αιτία! Χαλάλι του Χρόνη!
έρωτας βεβαίως βεβαίως :))
αλλά, όπως ειπαμε, χαλάλι του
καλό απόγευμα :)
Post a Comment