Εν όψει των εκλογών της 18ης Μαΐου

Επειδή ο χρόνος, η ζωή και ο θάνατος πιέζουν έντονα αυτήν την εποχή, λίγα λόγια για την Κυριακή της 18ης Μαΐου, μέσα από 2 στροφές ενός παλιού περουβιάνικου τραγουδιού:

Si yo pudiera coger mi lanza,

vengarme airada de mi señor,

con gusto viera yo arder su casa

y le arrancara el corazón.

Αy, suerte maldita

llevar cadenas y ser esclava

y ser esclava, de un vil señor.

Με μια απλοϊκή μετάφραση:

Αν μπορούσα να πιάσω το ακόντιό μου

και να εκδικηθώ οργισμένος το αφεντικό μου

θα γούσταρα να βλέπω να καίγεται το σπίτι του

και θα του ξερίζωνα την καρδιά.

Αχού καταραμένη τύχη

να φοράω αλυσίδες και να είμαι σκλάβα

να είμαι σκλάβα ενός αχρείου αφεντικού.

Ας αφήσουμε τα ακόντια και την ανθρωποφαγία και ας χρησιμοποιήσουμε -επιτέλους- την κοινή λογική. Ο ραγιαδισμός είναι η πιο θανατηφόρα ασθένεια.