Ιδανικό μέρος για μια μπύρα ή ένα Pedro Ximénez το βράδυ, με αρκετή δροσιά και σχετικά μακρυά από το πολύβουο πλήθος των τουριστών καθώς είναι σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν του ιστορικού κέντρου.
Γύρω από την Plaza de la Corredera βρίσκονται οι πιο γνωστές τυπικές Κορδοβέζικες ταβέρνες που συχνάζουν οι ντόπιοι (τουλάχιστον σύμφωνα με τις πληροφορίες 2 ταξιτζήδων αλλά και των ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου που περάσαμε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο).
Τον Αύγουστο κλείνουν για διακοπές, αλλά ευτυχώς μπορέσαμε να βρεθούμε σε μία από αυτές, την La Cazuela στην κατεβασιά της calle Espartería, που ξεκινά από το Templo Romano. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!
9 comments:
Καθόλου "μακρινή και μόνη"!
Περνάτε τέλεια Juanita;
Μη μου πεις ότι θα αγοράσετε στολή Ματαντόρ;
Φλκ
Τέλεια δεν θα πει τίποτα. Άλλοι ρυθμοί ζωής, πολύ πιο ανθρώπινοι... σε όμορφα μέρη που σαφώς επηρρεάζουν θετικότατα τη διάθεση των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών.
Είπα κι εγώ...
Δε θα καταλήξεις σε φαγητό;
Χαχα! Δεν σε διέψευσα τελικά!
Να σου εξηγήσω πως το βλέπω το θέμα: τις βασικές πληροφορίες για τα αξιοθέατα, τα μνημεία και τους κύριους χώρους εκδήλωσης πολιτισμού σε ένα μέρος μπορεί κάποιος να τα βρει σε έναν οδηγό, σε ένα βιβλίο, στο ίντερνετ.
Εκεί που χτυπά η καρδιά της πόλης στην καθημερινότητά της όμως, γύρω από ένα ποτήρι κρασί σε ένα τραπέζι, εκεί χρειάζεται να το προσεγγίσει κανείς μέσα από τους ντόπιους το θέμα, να κάνει ένα διαφορετικό είδος έρευνας. Το φαγητό είναι μία ακόμα πλευρά εκδήλωσης πολιτισμού τελικά σε ένα διαφορετικό επίπεδο, ένας επιπλέον τρόπος να γνωρίσεις έναν τόπο.
Μα δεν αμφέβαλα ότι έχεις σοβαρότατη δικαιολογία!
:ppp
Φανταστική η Κόρντοβα, ειδικά στα σοκάκια της παλιάς πόλης. Αυτά με τις παραδοσιακές αυλές, που είναι φορτωμένες με γλάστρες κρεμαστές πάνω στους ασβεστωμένους τοίχους. Καγκελάκια και πλακάκια από μωσαϊκό, στις τυπικές αυλές, συνθέτουν το πιο χαρακτηριστικό ανδαλουσιανό σκηνικό.
Οι φωτογραφίες σου ΤΕΛΕΙΕΣ! Ευχαριστούμε που τις ανέβασες μεγάλες και σε υψηλή ανάλυση και τις απολαύσαμε.
¡Un abrazo muy fuerte señora! ;)
¡Se feliz!
Έχουμε πολύ γρήγορη σύνδεση και έτσι δεν χρειάζεται να τις μικρύνω. Γενικώς... πώς επιστρέφουν μετά από τόσες ομορφιές, μου λες;
Επιστρέφουν όπως επέστρεφα πάντα εγώ από 'κει. Μου το έμαθαν οι φίλοι μου οι Ανδαλούσιοι όταν έκλαιγα με μαύρο δάκρυ την ώρα του αποχωρισμού. Δεν θα χαιρετάς με πίκρα, αλλά θα λες:
¡Hasta la proxima! ;)
Μπράβο Χουανίτα, πολύ ωραία δείχνει η περιήγησή σου! Μας φτιάχνεις για άλλη μία φορά τη διάθεση με τα ταξίδια σου στην Ιβηρική.
Δροσοσταλίδα
Post a Comment