Cine español contemporáneo / Σύγχρονος ισπανικός κινηματογράφος

INSTITUTO CERVANTES DE ATENAS  

02, 09, 16, 23 y 30.11.2016, 19.30 h.

Ciclo de Cine / Κινηματογραφικός Κύκλος

Cine español contemporáneo / Σύγχρονος ισπανικός κινηματογράφος

Por tercer año consecutivo, el ciclo Contemporáneos ofrece una panorámica sobre lo más destacado del año cinematográfico 2014. Es una propuesta que intenta abarcar las distintas miradas y géneros cinematográficos, que son a su vez el reflejo de nuestra sociedad presente.
Todas las películas tienen subtítulos en griego.
Las proyecciones empiezan exactamente a las 19. 30 h. Entrada libre hasta completar el aforo.
En colaboración con la Embajada de España, la Unión Heleno-Americana y Weirdwave.
Teatro de la Unión Heleno-Americana de Atenas, Masalías 22. Kolonaki.

Για τρίτη συνεχή χρονιά ο κύκλος σύγχρονου ισπανικού κινηματογράφου μας προσφέρει μια πανοραμική άποψη των ταινιών που ξεχώρισαν το 2014. Είναι μια πρόταση που επιδιώκει να καλύψει διαφορετικές ματιές και κινηματογραφικά είδη, που – με τη σειρά τους – αντικατοπτρίζουν την σύγχρονη κοινωνία μας.
Όλες οι ταινίες έχουν υποτίτλους στα ελληνικά.
Οι προβολές αρχίζουν ακριβώς στις 19.30. Είσοδος ελεύθερη μέχρι να συμπληρωθούν οι θέσεις.
Σε συνεργασία με την Ισπανική Πρεσβεία, την Ελληνοαμερικανική Ένωση και την Weirdwave.
Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Μασσαλίας 22, Κολωνάκι.
Είσοδος ελεύθερη.

PROGRAMA / ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

 

  

02.11.2016, 19.30
La isla mínima (España, 2014, 104´) de Alberto Rodríguez, con Raúl Arévalo, Javier Gutiérrez, Nerea Barros, Antonio De La Torre, Salva Reina, Jesús Castro, Manolo Solo, Juan Carlos Villanueva, Jesús Carroza, Mercedes León, Ana Tomeno.
1980. En un pequeño pueblo de las marismas del Guadalquivir, olvidado y detenido en el tiempo, dos adolescentes desaparecen durante sus fiestas. Nadie las echa de menos. Todos los jóvenes quieren irse a vivir lejos y algunos de ellos se escapan de casa para conseguirlo. Rocío, madre de las niñas, logra que el juez de la comarca, Andrade, se interese por ellas. Desde Madrid envían a dos detectives de homicidios, Pedro y Juan, de perfiles y métodos muy diferentes que, por distintos motivos, no atraviesan su mejor momento en el cuerpo. Una huelga de los trabajadores del campo pone en riesgo la cosecha del arroz, principal riqueza de la región, y dificulta las tareas de investigación de los dos policías que reciben presiones para solucionar el caso cuanto antes. Sin embargo, la investigación policial pone en evidencia que en los últimos años han desaparecido varias jóvenes más y que aparte del arroz existe otra fuente de riqueza: el tráfico de drogas. Nada es lo que parece en una comunidad aislada, opaca y plegada sobre sí misma. Las pesquisas de los detectives parecen no llevar a ningún lado. En este difícil proceso, Juan y Pedro deberán enfrentarse a sus propios miedos, a su pasado y a su futuro. Su relación se irá estrechando y sus métodos se harán parecidos. Lo único importante es dar con el asesino.
En español, con subtítulos en griego.
Para mayores de 16 años.
Το μικρό νησί (Ισπανία, 2014, 104’) του Ακμπέρτο Ροντρίγκεθ με τους Ραούλ Αρέβαλο, Χαβιέρ Γκουτιέρεθ, Νερέα Μπάρρος, Αντόνιο ντε λα Τόρρε, Σάλβα Ρέινα, Χεσούς Κάστρο, Μανόλο Σόλο, Χουάν Κάρλος Βίγιανουέβα, Χεσούς Καρρόθα, Μερθέδες Λεόν, Άννα Τομένο.
Ισπανικός Νότος, 1980. Η χώρα πασχίζει ακόμα να επουλώσει τις πληγές της από τις αγριότητες της περιόδου της δικτατορίας του Φράνκο. Μια σειρά από βάναυσες δολοφονίες έφηβων κοριτσιών σε μια απομονωμένη πόλη φέρνει κοντά δύο παντελώς ανόμοιους χαρακτήρες, δύο ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών που στέλνονται από τη Μαδρίτη για να διαλευκάνουν την υπόθεση. Στοιχειωμένοι και οι ίδιοι από το παρελθόν τους στη σκιά του απολυταρχικού καθεστώτος, ο Χουάν και ο Πέδρο θα πρέπει να παραμερίσουν τις διαφωνίες και τις βαθιές ιδεολογικές διαφορές τους προκειμένου να βρουν τον δολοφόνο που για χρόνια τρομοκρατεί την περιοχή. Η έρευνά τους θα τους οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια, καθώς ανασύρει στην επιφάνεια τα σκοτεινά μυστικά της μικρής κοινότητας.
Στα ισπανικά, με υποτίτλους στα ελληνικά.
Κατάλληλο για άτομα άνω των 16 ετών.

09.11.2016, 19.30
Doñana, cuatro estaciones (España, 2014, 90´) de Javier Molina Lamothe. Documental.
El Parque de Doñana es una gran reserva natural llena de vida, de acontecimientos, de lugares y paisajes en permanente cambio. Una tierra que muda su piel para adaptarse, y cuya biodiversidad y riqueza natural está marcada por las distintas estaciones que atraviesa. Un ciclo que se repite año tras año, un largo recorrido que nos descubre una gran variedad de flora y fauna, que encuentran aquí su refugio y que convierten este territorio natural en una joya ecológica. Situado al Sur de España, las más de 100.000 hectáreas de este espacio natural se extienden por las provincias de Huelva, Sevilla y Cádiz. "Doñana, Cuatro Estaciones" es un largometraje documental que refleja el día a día de este paraíso, para enseñarnos cuatro Doñanas posibles englobadas en una misma.
En español, con subtítulos en griego.
Para todos los públicos.
Ντονιάνα, τέσσερις εποχές (Ισπανία, 2014, 90’) του Χαβιέρ Μολίνα Λαμότε. Ντοκυμαντέρ.
Το Πάρκο Ντονιάνα είναι ένας υπέροχος βιότοπος γεμάτος ζωή, γεγονότα, τοπία σε συνεχή αλλαγή. Ένας τόπος που αλλάζει το δέρμα της για να προσαρμοστεί. Η βιοποικιλότητά του και ο φυσικός του πλούτος σημαδεύονται από τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Αυτός ο κύκλος που επαναλαμβάνεται διαρκώς και μας αποκαλύπτει την μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας που βρίσκει καταφύγιο εκεί και μετατρέπει αυτή την έκταση σε οικολογικό κόσμημα. Το Πάρκο βρίσκεται στη νότια Ισπανία και έχει έκταση 100.000 εκταρίων, που απλώνονται στις επαρχίες Ουέλβα, Σεβίλλης και Κάδιθ. Η ταινία παρακολουθεί μέρα με τη μέρα αυτόν τον παράδεισο και μας αποκαλύπτει τέσσερα διαφορετικά Πάρκα Ντονιάνα, ανάλογα με την εποχή του χρόνου.
Στα ισπανικά με υποτίτλους στα ελληνικά.
Κατάλληλο για όλους.

16.11.2016, 19.30
Las ovejas no pierden el tren (España, 2014, 103’) του Álvaro Fernández Armero, con Raúl Arévalo, Inma Cuesta, Alberto San Juan, Candela Peña, Jorge Bosch, Kiti Mánver, Irene Escolar, Pepo Oliva, Miguel Rellán, Pilar Castro, Petra Martínez.
Luisa y Alberto se han visto obligados a irse a vivir al campo, pero la idílica vida rural enseguida empieza a mostrar su cara menos amable. A pesar de que la pareja no atraviesa por sus mejores momentos, Luisa está obsesionada con tener un segundo hijo, aunque el precio sea el sexo más apático imaginable. Quien ni se plantea pisar el campo es Juan, el hermano de Alberto, periodista en horas bajas que, con 45 años, sale con Natalia, una joven entusiasta de 25 años en la que Juan ve una tabla de salvación. Por su parte la hermana de Luisa, Sara, está acostumbrada a canalizar su ansiedad a través de los hombres, con quienes no acaba de encajar, hasta que aparece Paco, un periodista deportivo que parece incluso dispuesto a llevarla al altar. O eso cree ella...
En español con subtítulos al griego.
Para mayores de 12 años.
Τα πρόβατα δεν χάνουν το τραίνο (Ισπανία, 2014, 103’) του Άλβαρο Φερνάντεθ Αρμέρο. Σενάριο: Άλβαρο Φερνάντεθ Αρμέρο. Φωτογραφία: Νταβίντ Αθκάνο.
Παίζουν: Ραούλ Αρέβαλο, Ίνμα Κουέστα, Αλμπέρτο Σαν Χουάν, Καντέλα Πένια, Χόρχε Μπος, Κίτι Μάνβερ, Ιρένε Εσκολάρ, Πέπο Ολίβα, Μιγκέλ Ρεγιάν, Πιλάρ Κάστρο, Πέτρα Μαρτίνεθ.
Η Λουίσα κι ο Αλμπέρτο υποχρεώθηκαν να πάνε να ζήσουν στην επαρχία, αλλά η ειδυλλιακή αγροτική ζωή αρχίζει γρήγορα να δείχνει την λιγότερο ευχάριστη πλευρά της. Επί πλέον, το ζευγάρι δεν περνά και τις καλύτερες στιγμές του. Η Λουίσα επιμένει ν’ αποκτήσει ένα δεύτερο παιδί, παρ’ όλο που το τίμημα είναι το πιο αδιάφορο σεξ που μπορεί να φανταστεί κανείς. Αυτός που δεν έχει σκοπό ούτε καν να πατήσει το πόδι του στα χωράφια είναι ο Χουάν, ο αδελφός του Αλμπέρτο, 45άρης, δημοσιογράφος στα χειρότερά του, ο οποίος βγαίνει με την Νατάλια, μια ενθουσιώδη 25άρα, την οποία ο Χουάν βλέπει ως σανίδα σωτηρίας. Από την άλλη, η αδελφή της Λουίσα, η Σάρα έχει συνηθίσει να διοχετεύει το άγχος της στους άντρες, με τους οποίους δεν καταφέρνει τελικά να τα βρει, ώσπου εμφανίζεται ο Πάκο, ένας αθλητικογράφος, ο οποίος μάλιστα φαίνεται διατεθειμένος ακόμα και να την παντρευτεί. Ή έτσι νομίζει εκείνη…
Στα ισπανικά με υποτίτλους στα ελληνικά.
Κατάλληλη για άτομα άνω των 12 ετών.

 

23.11.2016, 19.30
Sacromonte. Los sabios de la tribu (España, 2014, 94´).
Documental de Chus Gutiérrez, con Curro Albaycin (Francisco Guardia Contreras), La Porrona (Dolores Fernández Rodríguez), La Mona (Angustias Ruiz Navarro), Ray Heredia (Raimundo Heredia Heredia), Niño de Osuna (Manuel Torres Sánchez), La Salvaora (Salvadora Maya Fernández), Manolete (Manuel Santiago Maya), Mariquilla (María Guardia), Lucía Garrido Guardia, El Niño de las Almendras (José Ferrer González), La Coneja (María del Carmen Altea Moya), Pepe Habichuela (José Antonio Carmona Carmona), El Granaino (Vicente Maldonado), Rafael Amargo, Estrella Morente, Antonio Carmona, Eva Yerbabuena, Juan Andrés Maya, Marina Heredia, Jaime Parrón (Jaime Heredia Amaya), Palmira Maya (Palmira Maldonado Fernández), Las Peyas (María Rodríguez Moreno), La Trini (Ramona Heredia Fernández), Juan Andrés Heredia Maya, Alba Heredia Heredia, Rafi Heredia (Rafaela Heredia Báez), Antonio Campos Muñoz, Chonico (José Antonio Heredia Heredia), Chonchi Heredia (Asunción Heredia Fernández), Sara Heredia Fernández, Niña Claudia, Jesús de María, Paquita Heredia (Francisca Bustamante Heredia), Luis Mariano Renedo, La Nitra (Encarnación Amador Heredia).
El Sacromonte y sus cuevas han servido como fuente de inspiración a artistas como Debussy, Glinka o Lorca y sigue siendo visitado por turistas y visitantes ilustres de España. LOS SABIOS DE LA TRIBU es una película documental que recupera la memoria del barrio más flamenco del mundo: El Sacromonte. A través de los supervivientes de una época dorada y perdida, los hombres y mujeres mayores, los flamencos, recorreremos el pasado para reencontrarnos con sus raíces y sus recuerdos. Durante 200 años, el barrio del Sacromonte estuvo habitado por los gitanos que se asentaron en las cuevas de sus laderas atraídos por los fieles que peregrinaban a la Abadía del Sacromonte. Estos fieles significaban una fuente de ingresos y los gitanos vieron una forma de ganarse la vida. El Flamenco se convirtió, no sólo en una forma de entretener a los peregrinos y de ganarse la vida, sino en todo un arte de transmisión de padres a hijos. En los años 60 el barrio llegó a su cénit: los 4.000 habitantes del barrio eran flamencos y todos sabían tocar, cantar o bailar. En 1963 unas inundaciones provocaron el desalojo de todos los habitantes del barrio. La Familia Flamenca se dispersó por otras zonas de Granada y los desalojos trajeron la ruptura del barrio, el desgarro de una gente que nunca más volvió a compartir el baile y el cante que se transmitían de unos a otros. La memoria cantada y bailada del flamenco del Sacromonte.
En español, con subtítulos en griego.
Apta para todos los públicos.
Σακρομόντε. Οι σοφοί της φυλής (Ισπανία, 2014, 94’).
Ντοκυμαντέρ της Τσους Γκουτιέρρεθ με τους Curro Albaycin (Francisco Guardia Contreras), La Porrona (Dolores Fernández Rodríguez), La Mona (Angustias Ruiz Navarro), Ray Heredia (Raimundo Heredia Heredia), Niño de Osuna (Manuel Torres Sánchez), La Salvaora (Salvadora Maya Fernández), Manolete (Manuel Santiago Maya), Mariquilla (María Guardia), Lucía Garrido Guardia, El Niño de las Almendras (José Ferrer González), La Coneja (María del Carmen Altea Moya), Pepe Habichuela (José Antonio Carmona Carmona), El Granaino (Vicente Maldonado), Rafael Amargo, Estrella Morente, Antonio Carmona, Eva Yerbabuena, Juan Andrés Maya, Marina Heredia, Jaime Parrón (Jaime Heredia Amaya), Palmira Maya (Palmira Maldonado Fernández), Las Peyas (María Rodríguez Moreno), La Trini (Ramona Heredia Fernández), Juan Andrés Heredia Maya, Alba Heredia Heredia, Rafi Heredia (Rafaela Heredia Báez), Antonio Campos Muñoz, Chonico (José Antonio Heredia Heredia), Chonchi Heredia (Asunción Heredia Fernández), Sara Heredia Fernández, Niña Claudia, Jesús de María, Paquita Heredia (Francisca Bustamante Heredia), Luis Mariano Renedo, La Nitra (Encarnación Amador Heredia).
Το Σακρομόντε και οι σπηλιές του υπήρξε πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες όπως ο Ντεμπυσύ, ο Γκλίνκα, και ο Λόρκα και εξακολουθεί να αποτελεί πόλο έλξης και τουρίστες και εκλεκτούς επισκέπτες της Ισπανίας. Το ντοκυμαντέρ αναβιώνει τη μνήμη της πιο φλαμένκο γειτονιάς στη Γη: του Σακρομόντε. Δια των επιζώντων της χρυσής του εποχής που χάθηκε, των ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών που ασχολήθηκαν με το φλαμένκο, θα διανύσουμε το παρελθόν για να ξαναβρούμε τις ρίζες τους και τις αναμνήσεις τους. Επί 200 χρόνια, στο Σακρομόντε, στις σπηλιές που βρίσκονταν στις πλαγιές του, κατοικούσαν οι τσιγγάνοι, οι οποίοι το προτίμησαν επειδή πήγαιναν πολύ προσκυνητές στο Αβαείο του Σακρομόντε, που αποτελούσαν πηγή εσόδων γι’ αυτούς. Το φλαμένκο δεν έγινε απλώς μέσο διασκέδασης των προσκυνητών και για να κερδίζουν τα προς το ζην, αλλά μια τέχνη που μεταδίδεται από τους γονείς στα παιδιά. Στην δεκαετία του 60 η γειτονιά έφρασε στο αποκορύφωμά της, με 4.000 κατοίκους που ασχολούνταν όλοι με το φλαμένκο, όλοι ήξεραν να παίζουν κιθάρα, να τραγουδούν ή να χορεύουν. Οι πλημμύρες του 1963 προκάλεσαν την μετεγκατάσταση όλων των κατοίκων της γειτονιάς και η οικογένεια του φλαμένκο διασκορπίστηκε σε άλλες περιοχές της Γρανάδας, με αποτέλεσμα να μην ξαναϋπάρξει αυτό το κλίμα του συλλογικού χορού και του τραγουδιού που μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά.
Στα ισπανικά με υποτίτλους στα ελληνικά.
Κατάλληλο για όλους.

30.11.2016, 19.30
Loreak [Flores] (España, 2014, 100´) de José Mari Goenaga y Jon Garaño, con Nagore Aranburu, Itziar Ituño, Itziar Aizpuru, Josean Bengoetxea, Egoitz Lasa, Ane Gabarain, Jose Ramón Soroiz, Jox Berasategi.

Loreak (Flores) sigue de cerca la vida de tres mujeres, Ane, Lourdes y Tere, las tres con vidas distintas pero con una cosa en común. Todas ellas han perdido a alguien querido. Es por eso que cada una de ellas recibe una vez por semana un misterioso ramo de flores de alguien anónimo. Y aunque sólo se trate de flores, las tres mujeres se verán afectadas por ello, porque cada una deberá enfrentarse a la muerte de alguien cercano a su manera y precisamente son las flores las que les harán recordar, olvidar o simplemente seguir adelante con sus vidas.
En euskera, con subtítulos en español y en griego
No recomendada para menores de siete años.

Λουλούδια (Ισπανία, 2014, 100’) των Χοσέ ΜάριΓκοενάγα και Χον Γκαράνιο με τους Ναγκόρε Αρανμπούρου. Ιτσίαρ Ιτούνιο, Ιτσίαε Αϊσπούρου, Χοσέαν Μπενγκοετσέα, Εγκόιτς Λάσα, Άνε Γκαμπαράιν, Χοσε Ραμόν Σορόιθ, Χοτς Μπερασάτεγκι.

Η ταινία παρακολουθεί τις πολύ διαφορετικές ζωές τριών γυναικών, της Άνε, της Λούρδες και της Τέρε, οι οποίες όμως έχουν ένα κοινό: την απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου. Γι’ αυτό, η μία απ’ αυτές παίρνει μια φορά την εβδομάδα μια μυστηριώδη ανθοδέσμη από κάποιον άγνωστο. Και παρ’ όλο που πρόκειται απλώς για λουλούδια, η ζωές των τριών γυναικών θα επηρεαστούν, διότι η κάθε μια τους θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον θάνατο κάποιου κοντινού ανθρώπου με τον τρόπο της και τα λουλούδια είναι αυτά που θα τις κάνουν να θυμηθούν, να ξεχάσουν ή απλώς να προχωρήσουν στη ζωή τους.
Στα βάσκικα, με υποτίτλους στα ισπανικά και στα ελληνικά
Ακατάλληλη για παιδιά ως επτά ετών.