"Μετά την Λουσία"

Σκληρή, κυνική, λιτή, σκοτεινή, σχεδόν σιωπηλή αλλά ταυτόχρονα εκκωφαντική: η ζωή "Μετά την Λουσία".
Δύσκολη ταινία.
Μεξικάνικη, αλλά δεν θυμίζει αυτές που έχουμε δει μέχρι τώρα, καθώς οι σκηνές βίας σταματούν στο ξεκίνημα, ο σκηνοθέτης δεν ποντάρει στον παραστατικό ρεαλισμό.
Έχει μια ματιά πλήρους απόγνωσης, περιγράφει το σημείο όπου τελικά δεν υπάρχουν λόγια...
Πραγματεύεται δύο θέματα: τον θάνατο ενός οικείου και την βία στα σχολεία, σε συνδυασμό με την αποξένωση και την έλλειψη επικοινωνίας.
Πρέπει να την δουν τουλάχιστον όσοι έχουν παιδιά, καθώς και όσοι ασχολούνται επαγγελματικά με αυτά.
Μια ταινία που αφορά τον "πολιτισμένο" κόσμο και που το θέμα της θα έπρεπε να μας κινητοποιήσει. Γιατί ο προβληματισμός -μόνο- απλά δεν δίνει λύσεις.

"Μετά την Λουτσία" - Σημείωμα του σκηνοθέτη  Μισέλ Φράνκο

Πριν να κάνω την ταινία, είχα διστάσει να πω ότι δούλευα πάνω σε μια «σπουδή για τη βία» από φόβο ότι θα ακουγόμουν πολύ φιλόδοξος. Αλλά τώρα που τελείωσε η ταινία, πιστεύω ότι είναι ακριβώς αυτό: μια μελέτη της βίας σε όλες τις μορφές της.
Υπάρχει παντού, και όχι μόνο στον τραμπουκισμό. Υπάρχει στον δρόμο, υπάρχει στο εργασιακό περιβάλλον του πατέρα. Ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούν ο πατέρας με την κόρη – ή αποτυγχάνουν να επικοινωνήσουν- καταλήγει να είναι ένα είδος βίας. Είναι σημαντικό για μένα ότι κρατήσαμε τα περισσότερα πραγματικά σκληρά στοιχεία εκτός κάδρου, και έτσι αποφύγαμε τον εντυπωσιασμό και διατηρήθηκε η απόσταση από αυτό που βλέπουμε. Αυτό που έχει σημασία για τους χαρακτήρες είναι η συναισθηματική ανταπόκριση στη βία και το αντίκτυπο που έχει στις σχέσεις τους.
Στο Μεξικό, περνάμε ένα είδος εμφύλιου πολέμου, οπότε δεν είναι παράξενο ότι κατέληξα να γράφω κάτι σαν αυτό – συνέβη με ένα πολύ φυσικό τρόπο, γιατί ζω σε μια πολύ βίαιη χώρα. Αλλά φαντάζομαι ότι αυτό συμβαίνει παντού. Βλέπεις κάτι τέτοιο να συμβαίνει στη Νορβηγία, στην Αμερική, παντού.

ΥΓ. Το τραγούδι που ακούμε στο τρέιλερ λέγεται "η άσχημη κούκλα" και ηχογραφήθηκε το 1935 στο Μεξικό. Δεν θα μπορούσε να γίνει πιο επιτυχημένη επιλογή. Οι πρώτοι στίχοι, τα λένε όλα: κρυμμένη πίσω από τις γωνίες, τρομοκρατημένη μήπως κάποιος την δει. Μιλούσε με τα ποντίκια, η καημένη άσχημη κούκλα.