90o αριστερά

-Κουμπάρε, τί δείχνει αυτή η φωτογραφία; Δεν την καταλαβαίνω.
-Χμ... δεν ξέρω, είναι πολύ σκοτεινή.
-Κάτσε να συγκρίνουμε με τους γύρω πίνακες, μήπως βγάλουμε άκρη. Από το μοναστήρι είναι;
-Προφανώς. Τί είναι αυτό το φως κάτω δεξιά; Λες να είναι τα κεριά; Μα ναι!
-Το ιερό από το μοναστήρι των καλογραιών των Capuchinas είναι δηλαδή;
-Ναι, κοίτα πιο προσεχτικά την παραδιπλανή φωτογραφία και κάνε την σύγκριση, γυρνώντας 90ο αριστερά. Έχουν κρεμάσει τον πίνακα ανάποδα!

-Κύριε! Έρχεστε λίγο;
-Παρακαλώ, σε τί μπορώ να σας βοηθήσω;
-Εμείς μπορούμε μάλλον να σας βοηθήσουμε. Έχετε κρεμάσει ανάποδα την συγκεκριμένη φωτογραφία, κοιτάξτε τα κεριά που έχουν ξαπλώσει στο πάτωμα. Συγκρίνετε με το ιερό, απλά εδώ είναι σκοτεινά.
-Δεν τους κρέμασα εγώ τους πίνακες.
-Δεν έχει σημασία, δεν σας κάνουμε παρατήρηση. Απλά σας ενημερώνουμε, για να το διορθώσετε πριν λήξει η έκθεση.

Ηθικό δίδαγμα: η επίμονη περιέργεια της μιας και η οξυδερκής παρατηρικότητα του άλλου, εντόπισαν ένα πίνακα κρεμασμένο ανάποδα στην πολύ ενδιαφέρουσα και ικανοποιητικά οργανωμένη έκθεση του Luis Barragán.

Και το πιο ελπιδοφόρο; Σάββατο πρωί, η νέα πτέρυγα του μουσείου Μπενάκη γεμάτη από κόσμο, το ίδιο και το καφέ του. Έστω και με 90ο απόκλιση στο ιερό του Convento de las Capuchinas Sacramentarias στο Tlalpan - που ήταν και λάθος γραμμένος ο τίτλος, γιατί ήταν μοναστήρι γυναικών και όχι ανδρών. Αλλά οκ, ας μην γίνομαι πολύ quejica και ας μην γκρινιάζω επειδή υπήρχε ένας λάθος τίτλος σε ένα αρχιτεκτονικό έργο και ένας ανάποδα κρεμασμένος πίνακας, δεν παύει να είναι μια αξιόλογη προσπάθεια και παρουσίαση του έργου αυτού του σπουδαίου Μεξικανού αρχιτέκτονα.