Saturday, October 01, 2005

Broken flowers ή broken wings;


Broken flowers - Jim Jarmusch

Να είναι άραγε ο ίδιος άνθρωπος; Αυτός που γύρισε το Stranger than paradise; Tο Μια νύχτα στον κόσμο; Τον Καπνό; Το λατρεμένο μου I scream, you scream, we all scream for an ice cream Down by law;

Τί έγινε; Τί γίνεται βρε παιδιά; Όλοι μετατρέπονται αργά και σταθερά σε μαραμένες τσουκνίδες; Δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής; Κανείς μας δε θα γλυτώσει;

Ο Tom Waits ήδη "Real Gone", το δηλώνει στο Green Grass*. Και ακολουθεί ο κολλητός του ο Jarmusch, με το "Broken Flowers". Μάγκες που ξέρουν αναμφισβήτητα τη δουλειά τους, κάτι θυμούνται από τα άγρια νιάτα τους, σίγουρα διαφέρουν από τα εκατομμύρια των συμπατριωτών τους, αλλά ... γερνούν και το δείχνουν.

Συμπαθητική ταινία, αρκετά αληθινή, αλλά χωρίς ελπίδα, γεμάτη εξάντληση. Σκόπιμα, ή γιατί απλά αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί πια να κάνει ο Jarmusch; Δεν έχει και τόση σημασία.

Κορυφαίο το soundrack, ελπίζω να κυκλοφορήσει σύντομα!

Μήπως πρέπει να περιοριστούμε στους πιτσιρικάδες παλαβούς Μεξικάνους; Που τουλάχιστον, γυρίζουν ταινίες με πάθος; Με μια -έστω διεστραμμένη κατά καιρούς- έντονη λαχτάρα για τη ζωή και το θάνατο; Ή σκηνοθέτες "δεμένους πισθάγκωνα" στο όνειρό τους, όπως τον Tony Gatlif;

Γιατί τελικά αν μέχρι και ο Jim έχει σπασμένα φτερά (λουλούδια λέει στον τίτλο; άλλο εννοεί), οι υπόλοιποι σε τί σημείο αποσύνθεσης να βρίσκονται ήδη; Green Grass* και ξερό ψωμί; Τσουκνιδίτιδα στο τελευταίο επίπεδο; Φοβερή ασθένεια και -προφανώς- αναπόφευκτη.

* Green Grass - Real Gone

Lay your head where my heart used to be
Hold the earth above me
Lay down in the green grass
Remember when you loved me

Come closer don't be shy
Stand beneath a rainy sky
The moon is over the rise
Think of me as a train goes by

Clear the thistles and brambles
Whistle 'Didn't He Ramble'
Now there's a bubble of me
And it's floating in thee

Stand in the shade of me
Things are now made of me
The weather vane will say...
It smells like rain today

God took the stars and he tossed 'em
Can't tell the birds from the blossoms
You'll never be free of me
He'll make a tree from me

Don't say good bye to me
Describe the sky to me
And if the sky falls, mark my words
We'll catch mocking birds

Lay your head where my heart used to be
Hold the earth above me
Lay down in the green grass
Remember when you loved me

11 comments:

Lilly said...

"...I say the human shape or face is so great, it must never be made
ridiculous;"
Says
By: Walt Whitman

Lilly αντί σχολίου

Citronella said...

Μάλλον θα κρατήσω το Stranger Than Paradise και τον Καπνό.
Για το αναπόφευκτη πάντως έχω ακόμα κάποιες επιφυλάξεις, ελπίζω όχι φρούδες-σάπιες φλούδες. Καλημέρα.

τσέλιγκας said...

Οι υπόλοιποι σκηνοθέτες;
Σε λίγο θα τους βλέπουμε κι αυτούς στο τσίρκο σαν τα λιοντάρια και τους ιπποπόταμους...

Juanita La Quejica said...

Ή σαν τις αρκούδες Τσέλιγκα, που τους βαρά ο γύφτος το ντέφι και χορεύουν.

Εντός και εκτός τσίρκου...

τσέλιγκας said...

πάντως το 18ο πανόραμα της ελευθεροτυπίας έχει κάποιες προβολές που ακούγονται αν μη τι άλλο πολλά υποσχόμενες. Ελπίζω να φτάσουν στα χέρια μου και κάποιες μικρού μήκους από της Δράμας, άκουσα καλά λόγια για κάποιες απ'αυτές.

Juanita La Quejica said...

Παίζουν σήμερα το καινούργιο του Βέντερς Τσέλιγκα στο Φεστιβάλ της Ελευθεροτυπίας.

Που ελπίζω να το δούμε σύντομα...

Citronella said...

Τσέλιγκα από ελληνικές δεν είδα πολλές, και τις ξένες από όσο ξέρω δε τις προβάλλουν αλλού. Πάντως γενικά ήταν καλή χρονιά φέτος!
Αν σας ενδιαφέρει για μικρού μήκους νομίζω ότι το κανάλι της Βουλής δείχνει ενίοτε.

τσέλιγκας said...

Όντως το κανάλι της Βουλής έχει αξιόλογο πρόγραμμα, αν και στη στάνη μου η τηλεόραση δεν πιάνει καλά, σε μια καλή ταινία δε θα πω όχι.

Juanita La Quejica said...

Στο δικό μου μαντρί πάλι, η Βουλή δεν στέκεται ούτε για καλημέρα.

landlord45 said...

Κρατήστε τα όλα του Jarm και μη πετάτε τίποτε.Το παιδί μέσα του είναι ζωντανό ακόμη , σαν όλες τις -ας πούμε- τσουκνίδες που τρομάζουν τα ευαίσθητα χέρια.

Juanita La Quejica said...

Τρομάζουν τα χέρια ναι, όχι όμως γιατί είναι ευαίσθητα και φοβούνται τα αγκαθάκια...

Απλά, έχουν την αγωνία καλέ μου μήπως και τους μαραθούν τελείως οι τσουκνίδες στο πλύσιμο και μείνει η πίττα μόνο με τη σφολιάτα, χωρίς ούτε ένα φυλλαράκι για τη γέμιση!

ΥΓ. Όπως σωστά το υποψιάστηκες, στον επίτιμο Πρόεδρο του Συλλόγου άρεσε ο Τζάρμους ιδιαίτερα, ενώ το φρέσκο λουλουδάκι σκεφτόταν ... κατσικάκια! Έχει ο καιρός γυρίσματα!