Κυκλοφόρησε και ηλεκτρονικά το τελευταίο τεύχος του δίγλωσσου πολιτιστικού περιοδικού Sol Latino, όπου δημοσιεύεται η συνέντευξη που πήρα από τον Νικολάς Χιμένεθ με θέμα τα Ρομανό, την διεθνή γλώσσα των Τσιγγάνων.
Οι Τσιγγάνοι και τα Ρομανό
"Να σκέφτεστε - Να μαθαίνετε - Να αντιδράτε"
Ο Νικολάς
Χιμένεθ (Μαδρίτη, 1968) είναι κοινωνιολόγος και διδάσκει το μάθημα "Ρομά στην Ισπανία. Ιστορία και Πολιτισμός" στο Πανεπιστήμιο Αλκαλά δε Ενάρες. Επίσης, είναι σύμβουλος γλωσσολογίας στο Ινστιτούτο Πολιτισμού Ρομά της Μαδρίτης. Έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη και διάδοση των ρομανό, της γλώσσας των Ρομά, των Τσιγγάνων. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου “Sar san? ¿Cómo estás?”, μιας μεθόδου εκμάθησης των ρομανό. Πιστεύει ότι η πολυμορφία είναι πλούτος και ότι η εκμάθηση των ρομανό αποτελεί δικαίωμα και δουλεύει ακούραστα γι' αυτό.
Δέχτηκε με χαρά να συνομιλήσει μαζί μας για χάρη των αναγνωστών του Sol Latino.
Δέχτηκε με χαρά να συνομιλήσει μαζί μας για χάρη των αναγνωστών του Sol Latino.
Ιωάννα Ν.Τζαβάρα (Juanita La Quejica): Οι Ισπανοί Τσιγγάνοι μιλάνε ρομανό;
Νικολάς
Χιμένεθ: Όχι, σήμερα, οι αυτόχθονες Ισπανοί Τσιγγάνοι δεν μιλάνε ρομανό, μιλάνε ισπανικά. Μια μερίδα μιλάει μια παραλλαγή των ισπανικών, τα τσιγγάνικα ισπανικά, ή, όπως εμένα μου αρέσει να λέω, τα “gitañol”, που διαφοροποιούνται από τα «κανονικά» ισπανικά για διάφορους λόγους: αρχικά λόγω της χρήσης ορισμένων δικών τους πολιτισμικών όρων, για παράδειγμα το "pidío" είναι η τελετή όπου ζητάς το χέρι κάποιας και ο "bastonero" είναι ένας άνθρωπος που κανονίζει το χορό στις γιορτές. Επίσης, υπάρχουν ορισμένες λέξεις με άλλη σημασία, όπως “quimera” (= χίμαιρα) που σημαίνει συμπλοκή μεταξύ Τσιγγάνων, και emplear (=χρησιμοποιώ, κ.ά.) που στα “gitañol” σημαίνει αγοράζω εμπορεύματα προς πώληση. Την ίδια στιγμή, υπάρχει η χρήση αρχαϊσμών (malquisto, mercar, κλπ.) ή τσιγγάνικων ιδιωματικών όρων (¡valgame!, ¡polama!), και, βεβαίως, η διατήρηση ορισμένων λέξεων ρομανό σε φράσεις στα ισπανικά: Diquela, su primo, manana bajan a pedir a mi Juana = Κοίτα, ξάδερφε, αύριο θα 'ρθουνε να ζητήσουνε το χέρι της Χουάνας μου. Δεδομένου όμως ότι στην Ισπανία ζουν πολλοί Τσιγγάνοι μετανάστες (κυρίως από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, αλλά και από τη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο, τη Σερβία, κλπ.), σήμερα μπορούμε να συναντήσουμε πολλούς Τσιγγάνους που διαμένουν στην Ισπανία και είναι ρομανόφωνοι. Υπάρχει επίσης μια ομάδα Τσιγγάνων εγκατεστημένων από παλιά στην Ισπανία -πολλές από τις οικογένειες αυτής της ομάδας ζουν στην Ισπανία από τα μέσα του 19ου αιώνα-, τους οποίους αποκαλούμε "Ούγγρους", αν και στην πλειοψηφία τους δεν προέρχονται από την Ουγγαρία αλλά από τη Ρουμανία και την πρώην Γιουγκοσλαβία, ορισμένοι εκ των οποίων διατηρούν ακόμα την χρήση των ρομανό.
J. L. Q.: Τι είναι τα "καλό";
Ν. Χ.: Τα
"καλό" είναι μια γλώσσα που έχει επινοηθεί από μια "μανία" (ή ένα χόμπυ όπως θα λέγαμε σήμερα) από μια ομάδα "payos", δηλαδή μη Τσιγγάνων, ή "gachos", οι οποίοι είναι λάτρεις του φλαμένκο, των ταυρομαχιών και οποιουδήποτε τσιγγάνικου ή "cañí"στοιχείου, και θα ήθελαν να μιλάνε σαν αληθινοί Τσιγγάνοι. Η ζήτηση από πλευράς της ομάδας αυτής οδήγησε τους βιβλιοπώλες στο να αναθέσουν τη σύνταξη διαφόρων λεξικών, αρκετά διαδεδομένων.
J. L. Q.: Και τότε, τι είναι τα ρομανό;
Ν. Χ.:
Τα ρομανό είναι η γλώσσα των Τσιγγάνων. Να το εξηγήσω: όλες οι κοινότητες Τσιγγάνων μιλάνε τη γλώσσα του περιγύρου τους, τη γλώσσα των μη Τσιγγάνων της επικράτειας όπου ζουν, ενώ ορισμένες μιλούν και ρομανό σε κάποια από τις παραλλαγές τους.
J. L. Q.: Εσείς, διδάσκετε ρομανό;
Ν. Χ.:
Ναι, ευκαιριακά. Το περσινό καλοκαίρι, στο Πανεπιστήμιο Αλκαλά διοργανώσαμε ένα εντατικό τμήμα εισαγωγής στα ρομανό.
J. L. Q.: Και είχε πολλούς μαθητές;
Ν. Χ.:
Ναι, 40. Αγόρια και κορίτσια διαφόρων ηλικιών.
J. L. Q.: Όλοι τους Τσιγγάνοι;
Ν. Χ.:
Όχι, ούτε κατά διάνοια! Είχαμε μόνο τέσσερις μαθήτριες Τσιγγάνες όλες κι όλες, οι υπόλοιποι ήταν "gachós", "payos".
J. L. Q.: Γιατί; Σε τι οφείλεται αυτό;
Ν. Χ.:
Στ' αλήθεια δεν ξέρω, υποθέτω όμως ότι είναι δύσκολο να έχουν πρόσβαση στην ενημέρωση, άρα δεν έμαθε πολύς κόσμος για τη λειτουργία αυτού του τμήματος… Εν πάση περιπτώσει, εννοείται ότι οι Ισπανοί Τσιγγάνοι δεν αισθάνονται την επιτακτική ανάγκη να μάθουν ρομανό. Όπως σας είπα και προηγουμένως, μιλάμε ισπανικά. Κι όχι μόνο μιλάμε, αλλά και τραγουδάμε στα ισπανικά. Μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού των Τσιγγάνων της Ισπανίας ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική, και μολονότι πολλοί ερμηνεύουν διάφορες παραλλαγές της τσιγγάνικης μουσικής (ρούμπα και φλαμένκο), όλοι χρησιμοποιούν τα ισπανικά ως μέσον έκφρασης. Μια άλλη μεγάλη μερίδα Ισπανών Τσιγγάνων ασχολούνται με το εμπόριο, και το βασικό εργαλείο ενός εμπόρου είναι να κατέχει τη γλώσσα των δυνητικών πελατών του.
J. L. Q.: Εσείς όμως συντάξατε μια μέθοδο διδασκαλίας των ρομανό…
Ν. Χ.:
Βεβαίως. Αυτό είναι το δίκαιο. Η Ισπανία είναι μια πολύγλωσση χώρα, και δεν γίνεται να υπάρχει μια εθνοτική ομάδα με δική της γλώσσα που να μην διαθέτει τα απαραίτητα υλικά για την εκμάθησή της. Εντούτοις, η μέθοδος αυτή δεν χρησιμεύει σε τίποτε αν δεν υπάρχει μια πολιτική υποστήριξης της γλώσσας και του πολιτισμού των Τσιγγάνων. Κατ' αυτήν την έννοια, η Κυβέρνηση της Ισπανίας και οι υπηρεσίες της δεν κάνουν τίποτε για τον τσιγγάνικο πολιτισμό.
J. L. Q.: Νομίζω ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην Ελλάδα, μαζί με μια τάση αντιτσιγγανισμού η οποία εντείνεται στο μέτρο που επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση.
Ν. Χ.:
Ο αντιτσιγγανισμός είναι ένα δεινό που πρέπει να καταπολεμηθεί με κάθε μέσον διότι πλήττει τρομερά τους Τσιγγάνους πολίτες και οι συνέπειές του υπονομεύουν την κοινωνία στο σύνολό της.
J. L. Q.: Και τι μπορούμε να κάνουμε; Εσείς τί μας προτείνετε;
Ν. Χ.:
Να σκέφτεστε. Να μαθαίνετε. Και να αντιδράτε.
Los Gitanos y el Romanó
“Pensar - aprender - Reaccionar”Por Ioanna N.Tzavara (Juanita La Quejica) para Sol Latino
Desde hace diez años -y de alguna modo a
través del flamenco- he venido cultivando el trato con gitanos hispanohablantes
cuya cultura y mentalidad así como los problemas a que se enfrentan en la
actualidad en su búsqueda por mejores condiciones de vida, han atraído mi
atención de manera muy particular. Al hablar del tema en Grecia, lo que suelo
escuchar -como primera reacción negativa respecto a los gitanos- es que se
trata de un pueblo que no posee ni siquiera su propia lengua, lo cual parece
ser un argumento de peso para justificar y perpetuar sus sentimientos negativos
hacia los gitanos, sea cual fuere su nacionalidad. Tuve la oportunidad de acercarme
a alguien que conoce en profundidad el tema y que me aclaró muchas dudas. Creo
que el español Nicolás Jiménez es tal vez la persona idónea para hablarnos de
la lengua de los gitanos y de echar por tierra algunos de nuestros
estereotipos.
Nicolás Jiménez (Madrid, 1968) es
sociólogo y profesor de “Gitanos de España. Historia y cultura” en la
Universidad de Alcalá de Henares. Además, es asesor de lingüística del
Instituto de Cultura Gitana de Madrid. Ha dedicado su vida al estudio y
difusión del romanó, el idioma gitano. Es autor de “Sar san? ¿Cómo estás?” un
método de enseñanza de romanó. Piensa que la diversidad es riqueza y que el
aprendizaje del romanó es un derecho y por eso trabaja incansablemente. Aceptó
con gusto hablar conmigo para los lectores de Sol Latino.
Juanita La Quejica: ¿Los gitanos
españoles hablan romanó?
Nicolás Jiménez: No, en la actualidad los
gitanos autóctonos españoles no hablan romanó, hablan español. Una parte de
ellos habla una variante de español, el español gitano o, como a mí me gusta
denominarlo, “gitañol” que se diferencia del español estándar por el uso de
algunas terminologías culturales propias (un pidío es una ceremonia de petición
de mano, un bastonero es la persona que regula el baile en las fiestas…), el
uso de algunas palabras con acepciones específicas (quimera como pelea entre
personas gitanas, emplear como adquirir mercancías para la venta…), el uso de
arcaísmos (malquisto, mercar…) o modismos propios (¡válgame! ¡polama!) y, por
supuesto, por mantener entremezcladas algunas palabras romaníes: diquela, su
primo, mañana bajan a pedir a mi Juana = Mira, primo, mañana vienen a pedir la
mano de mi [hija] Juana.
Pero dado que en España reside un buen
número de gitanos y gitanas inmigrantes (de Bulgaria y Rumanía, sobre todo,
pero también de Bosnia, Kosovo, Serbia, etc) en la actualidad podemos encontrar
a muchos gitanos que residen en España y son romanó-parlantes. También hay,
históricamente asentado en España, un grupo de gitanos a los cuales llamamos
“húngaros” (aunque la mayoría no proceden de Hungría sino de Rumanía y de
Yugoslavia) –muchas de cuyas familias viven en España desde mediados del siglo
XIX– quienes aún mantienen el romanó.
JLQ: ¿Qué es el caló?
NJ: El caló es un lenguaje inventado por
la “afición”, un grupo de payos –es decir, no gitanos o gachós– aficionados al
flamenco, a los toros, en definitiva a lo cañí o gitano, que querían hablar
como los verdaderos gitanos y cuya demanda hizo posible que los libreros
encargasen la elaboración de varios diccionarios ampliamente difundidos.
JLQ: ¿Entonces qué es el romanó?
NJ: El romanó es el idioma gitano. Bueno,
me explico, todas las comunidades gitanas hablan el idioma de su entorno, el
idioma de los payos del territorio donde viven y, algunas de ellas hablan el
romanó en alguna de sus variantes.
JLQ: ¿Usted enseña romanó?
NJ: Sí, ocasionalmente. Este último
verano, aquí en la Universidad de Alcalá hemos organizado un curso intensivo de
introducción al romanó.
JLQ: ¿Hubo muchos alumnos?
NJ: Sí, 40. Chicos y chicas de diferentes
edades.
JLQ: ¿Todos gitanos?
NJ: No, no, ¡ni mucho menos! Tan solo
tuvimos cuatro alumnas gitanas, el resto era gachós, payos.
JLQ: ¿Por qué? ¿A qué se debe?
NJ: Bueno, realmente no lo sé pero
supongo que es difícil acceder a la información, que no se enteró mucha gente
de la realización de este curso… De todas formas, es comprensible que los
gitanos españoles no sientan una gran necesidad de aprender romanó. Como ya le
dije, hablamos español. Y no solo lo hablamos: cantamos en español. Una gran
parte de la población gitana española se dedica profesionalmente a la música y
aunque muchos interpretan diversas variantes de música gitana (rumba y
flamenco) todos utilizan el español como vehículo de expresión. Otra gran parte
de españoles gitanos se dedican al comercio y la principal herramienta de un
comerciante es el dominio de la lengua de sus potenciales clientes.
JLQ: Pero usted ha desarrollado un método
de enseñanza de romanó…
NJ: Claro. Es de justicia. España es un
país plurilingüe y lo que no puede ser es que haya un grupo étnico con lengua
propia que no cuente con materiales adecuados para su aprendizaje. No obstante,
este manual no sirve de nada si no hay una política de apoyo a la lengua y la
cultura gitana. En este sentido, el gobierno de España y sus instituciones no
están haciendo nada por la cultura gitana.
JLQ: Creo que algo parecido ocurre en
Grecia también, junto con una tendencia al antigitanismo que va creciendo a
medida que la situación económica empeora.
NJ: El antigitanismo es un mal que debe
combatirse por todos los medios porque está afectando terriblemente a los
ciudadanos gitanos y sus consecuencias socavan a la sociedad en su conjunto.
JLQ: ¿Y qué podemos hacer?¿Qué nos
propone usted?
N.J.: Pensar. Aprender. Y reaccionar.
No comments:
Post a Comment