Εις μνήμην

Αποχαιρετώντας σήμερα τον γιατρό που με έφερε στην ζωή, τον συνάδερφο του πατέρα μου, τον οικογενειακό φίλο και -τελικά- τον παππού του βαφτιστηριού μας κάτω από έναν ήλιο που έκαιγε, μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι από αυτό το τόσο γλυκό καταλάνικο παιδικό τραγούδι...

"... τώρα αντιλαμβάνομαι ότι λείπεις μόνο εσύ.
Μπορείς και εσύ να έρθεις αν θέλεις,
σε περιμένουμε, όλος ο κόσμος χωρά εδώ.
Ο χρόνος δεν μετρά, ούτε ο χώρος.
Γιατί εδώ, οποιαδήποτε νύχτα μπορεί να βγει ο ήλιος."

 

Εις μνήμην ιατρού Θεόφιλου Κιακίδη