Somos un sueño imposible que busca la noche...

 

... para olvidarse en sus sombras del mundo y de todo.

Somos en nuestra quimera doliente y querida

dos hojas que el viento juntó en el otoño.

 

Somos dos seres en uno que amaándose mueren

para guardar en secreto lo mucho que quieren.

Pero ¿qué importa la vida con esta separación?

 

Somos dos gotas de llanto en una canción

Nada más eso somos, nada más.

Η πιο συγκινητική σκηνή -με την καταλληλότερη μουσική επένδυση-
από όλες τις ταινίες του Αλμοδόβαρ. Για μένα.
 

Την συναγωνίζεται επάξια μόνο η σκηνή όπου η Τσαβέλα 
-φορώντας το κόκκινο πόντσο- ανοίγει την τεράστια αγκαλιά της
και μας προσκαλεί να πιούμε παρέα την τελευταία γουλιά.

 

.